neyse ki işe servisle gidiyorum..

her sabah aynı terane...hele ki gece geç yattıysam -ki bunu okuyanların en azından yarısı üstüne alabilir mesuliyeti :P

saati 06:20ye kur ki; asıl kalkma saatin 06:30a kadar fazla uyumuş gibi olasın..

bazen yüzümü yıkamaya gözüm kapalı gidiyorum karanlıkta..eheheh..sağa sola çarptığım olmuyo diil..erken kalkan başka biri varsa ve eğer karşılaşırsak korkup havalara sıçrıyorum koridorda..alıştılar artık, alla allaaaa ifadesiyle teğet geçiyolar fazla bulaşmadan..

uykusuz ya da keyifsiz olduğumda yani yeni bir gün bana ağır gelecekmiş gibiyse eğer, uyanır uyanmaz ilk düşüncem "akşam olsa da tekrar yatsam".. Aslında uykuyu çok seven biri değilim; çok hızlı dalarım uykuya (abartmıyorum, bazen konuşurken cümlenin ortasında) ve sabah erken kalkmayı çok sevmem (ama haftasonları da en geç 9 - 10'a kadar uyurum..)
Uyku bazen en büyük sığınak ama, en güzel kaçış..düşünmemek için..
Bu sebeple uyumaya devam etmeliyim daha 1,5 saat var mesai başlangıcına ve bunun 1 saat 10 dk. kadarını serviste geçiricem..Yaşasııın servis vaarrrr :) arabayla gitsem uyuyamazdım, biri beni sabah arabayla alsa uyuyamazdım, taksiye binsem uyuyamazdım..ama servise binicem..yani tek yapmam gereken kendimi toplayıp giyinip servise kadar gidebilmek..sonra koca 1 saat daha uyku :) çünkü ben her sabah aslında şehirlerarası yol gidiyorum;
istanbul-kocaeli..ve bu fazladan uykuyu hakediyorum.

07:15 servis geldi...E-5 o kadar kalabalık ki..mümkün olduğunca az açık gözlerim uykum kaçmasın diye..servis geldi, otomatik kapısı açıldı..sağdaki tekli koltukların ikincisindeyim yani güvendeyim; gönül rahatlığıyla uyuyabilirim artık, nasılsa gideceği yeri biliyor servis..

güzel bi sessizlik oluyo sabahları serviste, akşamların aksine..sadece hayal meyal duyulan ve çoğunluk uyuduğu için cevapsız kalan "günaydın"lar uçuşuyor havada..duyması güzel sabah sabah ama cevaplaması bazen zor, cevap bekleyen de yok zaten.. Serviste adettendir, uyuyanlara günaydın demek :)
koca 1 saat uyuyorum..60 dakika..uzuuun upuzuuun yol boyunca, kendi sıcak koltuğumu kimseyle paylaşmadan nerdeyse hiç temasla..kulağımda sevdiğim şarkılar çalıyor..
canım, şoföre emanet..servis gideceği yeri biliyor..

Servisten ayrı kalmam 19:00a kadar sürüyor :(
koltuğuma kimler oturuyor kim bilir?. Eşyalara bağlanırım ben, insanlara bağlandığım gibi..Başkası otursun istemiyorum; sevdiklerimi paylaşmayı sevmiyorum..

Akşam servisleri daha neşeli; herkes kendi yerinde ama bu sefer uyanık :) eee..artık ayılmışız tabii..uyumak isteyenler ara ara söleniyor bize ama dinleyen kim?..
"müziğin sesini biraz açabilir miyiz baki beyy"
"müziğin sesini biraz kısabilir miyiz baki beyy"
"bu şarkıyı geçebilir miyiz baki beyy"

Yol daha çabuk geçiyor konuşunca, gülünce..eğer uyumayıp da kulağında müzik yolu izlersen gene düşünmeye başlarsın..yapma ne gerek var, düşününce çözüm bulabilecek misin sanki....dayan az kaldı tekrar uyumaya, unutmaya, uyuşmaya..

Zeynep Altuntaş