Perşembe, Aralık 21, 2006

anlattım rahatladım

bundan bir yıl kadar önce, ofisimiz seyrantepe'deyken, bir akşam beşiktaş'a gitmek üzere 27SE'ye bindim. herşey mevsim normallerinde seyrederken, ne göreyim? arkadaşlar, nick cave'in gençliği tam karşımda oturuyor! o tuhaf uzunla kısa arası saç modelinden, kurtla kuzu arası yüzhatlarına, (hatırladığım kadarıyla parlak mavi) takım elbisesine ve dahi ilk üç düğmesi açık gömleğine kadar düpedüz o'ydu ey yolcular... insan insana benzer de bu kadar mı benzer, benzerse de koca istanbul'da seyrantepe-beşiktaş hattında mı ortaya çıkar?
bu da böyle bir anımızdı işte...

4 yorum:

Ali Sağlam dedi ki...

Bazen de otobuste eski arkadaslari gordugumu saniyorum. Yillardir gormedigim ilkokul veya da ortaokul arkadaslarimi..

Birkac kez yanilinca artik kimseyi kimseye benzetmeme karari aldim :(

Gereksiz yere rezil oluyor insan...

Ned Dorsey dedi ki...

Otobüste beni de bazen birilerine benzetiyorlar. Rezil etmiyorum tabi:)

Sen niye rezil olasın ki Ali?

Bana benzeyen birisinin olduğu, taa üniversite yıllarımdan beri söyleniyor bana. Bursa'da öğrenciymiş (idi, o zamanlar, şimdi mezun olmuştur tabi).

Garip garip bakan olduğu zaman suratıma, "haa ona benzettiler herhalde" deyip devam ediyorum genelde.

Ne iyi ediyorum, değil mi, değil mi

Ali Sağlam dedi ki...

Evet iyi ediyorsun ama ben yine de sormamaktan yanayim. Yanlis kisi cikinca sonra bir kasiliyorlar, bir kasiliyorlar... Onlara uzuluyorum :) Onun icin...

şahika uğurlu dedi ki...

yahu kendimi daha fazla rezil etmeyeyim demiştim ama gaza getirdiniz:
bundan birkaç ay önce daha, bir akşam pek sevgili bir arkadaşımla buluşacağız kadıköy'de.
kendisini reks sinemasının önünde beklemekteyim, hava kararmış, insanlar geliyor, gidiyor, benim arkadaşım ortada yok.
derken baktım beş on metre kadar öteden geliyor, daha doğrusu (miyop+astiğmatım olduğu için detayları seçemiyorum)onu andıran bir siluet geliyor.
ben hemen şebeklik yapmaya başladım tabii, yerlere kadar eğilip selamlamalar falan,...
aramızdaki mesafe yarım metreye inip yaklaşan kızın arkadaşım olmadığını ve de hemen birkaç adım ileride duran çocukla buluşmaya geldiğini anlayınca da utancımdan yerin dibine girmedim ya, bir daha girmem herhalde kolay kolay..