Abim uzun yıllardır yurt dışında yaşadığı için Türk adetlerini biraz unutmuş. İki yıl kadar önce birlikte otobüsle Bursa’ya doğru yola çıktık. Uzun süre görüşemediğimiz için konuşacak çok şeyimiz birikmiş, yol boyunca konuşuyoruz.
Ama sohbetimiz sürekli otobüs muavini tarafından çeşitli ikramlar yapılmak üzere bölünüyordu.
Sohbetimiz yolculuğun başından beri; iki defa yiyecek-içecek ikramı, iki defa su ikramı, şeker ikramı, kolonyalı mendil ikramı ve gazete-dergi gibi okuyacak bir şeyler ister misiniz gibi her seferinde “verici” sebeplerle kesilmişti. Yolculuğun sonuna doğru muavin eline aldığı büyük çöp poşeti ile çıkageldi. En önde oturduğumuz için bizden başlayarak çöpleri toplamaktı niyeti.
Muavinin tekrar geldiğini gören abicim elinde ağzı açık olarak çuval gibi tuttuğu poşete sarılarak, içindekilerden almak üzere daldırdı elini. O anı bir düşünün lütfen. Sonrasında ağız dolusu kahkahalar…….
Abicim çok özlettin kendini
Ben de kulaklarını çınlattım biraz
2 yorum:
Voltran
voltran
voltran :P
Ayyy Aylin o anı gözümde canlandırdım bir an cidden çok komikk :)) Ama allahtan ilk sizden başlıyorlarmışta torba boşmuş, bir de en arkada falan olsaydınız, torba dolu gelseydi.. Iyyyyk :P
:))))
Abin tavşan çıkartsaymış o torbanın içinden şok olurmuşsunuz ama:) hehe.
O çöp poşetleri ile acele ettirip "hadi atın bardaklarınızı, bir daha gelmeyeceğim" bakışı ile ortalıkta gezmeleri kötü bir şey.
Kınıyorum.
Yorum Gönder