Otobüs Hikayesi - Kusmuk

2003 falan, bir belediye otobüsüne bindim, işe gitmek için. Otobüs boş gibiydi ve orta sırada hasta bir genç kadın ve yanında da kocası olduğunu düşündüğüm adam vardı. Kadının hasta olduğu yüzünden anlaşılıyordu. E5'e çıkar çıkmaz, kadın böğürerek çıkardı yere. Kimse bir şey yapamadı. Utanmıştı belli ama ne yapabilirsin ki...

Kocası ile apar topar indiler otobüsten. Ön sıralardan bir amca, elindeki gazete ile yerdeki kusmuğu örttü. Düşünmeye başladım, kötü bir şeydi. Kontrol edememek bazı şeyleri. Önlem mi? Önlem her zaman işe yarar mı? Küçük bir torbacık bile bulamadığın anlar olur...

Neyse, birkaç gün sonra da, ağzına kadar dolu bir "halk otobüsü"ndeydim. Biletçi ile göz göze gidiyoruz. O kadar dolu ki otobüs, utanmadan yolcu almaya devam ediyor. Binenler de mecbur o sıkış pıkış otobüse binmeye çünkü bir sonraki otobüsün ne zaman geleceğini bilemiyorsun iş dönüş saatlerinde (eskiden öyleydi, şimdi bilmiyorum).
Herifle bakışıp duruyordum. Demirlere tutunup sıkı bir tekme atsam iki bacağımla, acaba adamı camdan dışarı fırlatabilir miyim diye hesap yapıyordum. Sonra aklıma o kusan kadın geldi. Midem kalksa da herifin üstüne kussam diye düşündüm ama... Yok, kusamadım.

Bir şey diyeyim mi. Gelse idi, kusardım herifin üstüne. Çekinmeden. Çok kızıyordum onlara. Sebebi de vardı. Saatlerinde kalkmıyorlardı çünkü belediye otobüsü ile aşağı yukarı aynı saatlerde kalkıyorlardı ve belediye otobüsünden önce durağa varıp tüm yolcuları kaldırmak için böyle tıkış pıkış otobüslere mecbur ediyorlardı insanları. Nefret etmek için yeterli bir sebep, değil mi?

Kusamadım adama gitti. Pis herifler. Şimdi nasıl da adam gibi çalışıyorlar. İ.E.T.T. el koydu olaya da.. Gerçi ben de çoktandır iş dönüş saatlerinde binmedim ya o otobüslere.

Artık, halk otobüslerine binmemeye özen gösteriyorum. Durakta biraz daha bekleyerek, adam gibi oturulabilen ve insanları öteki hırtlara nazaran daha rahat taşıyan İ.E.T.T. otobüsüne biniyorum. Yolda okuyabildiğim kitaplar, yanıma kâr. Paranın da, namusu ile çalışan memurlara maaş olarak gittiğini biliyorsun en azından. Halk otobüsüne verdiğin nakitin, hangi mafyaya haraç olarak gittiğini bilmemek gibi değil.