Haftasonu Notları - Metro - Dolmuş - Metro

AKM'nin önünde, trafik hep sıkışır. Az ötedeki dolmuş durağına sapacak olan sarı dolmuş, yolcuları yolun ortasında indirir. Üstüne de Yapı Kredi reklamı verilmiş. "Bekleme Yapmayın" yazıyor reklamda. Bu sırada dolmuşun önünden geçmekte olan ben, bi dolmuşun üstündeki reklama, bi arkada bekleşen araçlara bakarak yoluma devam ediyorum. İroni.

Oradan metroya geçiyorum. Trenin gelmesini beklerken kendimi makinistin yerine koyup bir müddet düşünüyorum. Kabuslarına giriyor mudur acaba o arada bir aydınlanan dipsiz koridorlar. Otobüs şoförlerine imreniyor mudur acaba "en azından etraflarında bakmaya değecek bir şeyler var" diyerek. Git git bitmeyen bir koridor. Arada bir, duraklara geldiğinde aydınlanıyor dünya. Sonra tekrar karanlığa bırakıyor kendini. Tünelleri ışıklandırsan ne olur ki... N'apsın makinist.

Metroya biniyorum. Bu sefer de gözüme şu "imdat zili" takılıyor. Altına "gereksiz kullananlar cezalandırılır" notu iliştirilmezse herkesin basacağı düşünülüyor galiba. Merak ediyorum o zile basıldığında ne oluyor, tren acı bir şekilde duruyor mu. Zile bastığında tren dursa ne işe yarar. Hangi durumlarda basmak "ceza gerektirmez". Bu cezaya kim karar veriyor, makinist mi, duraktaki görevli mi, yolcular mı. Merak ettim işte. Kullanmak zorunda kalmasın kimse.

Sonra nereden gözüme iliştiyse, "Geberit" diye bir marka olduğunu hatırlıyorum bir anda. Ne markasıdır bu ve Türkiye'ye gelmeden önce Türkçedeki çağrışımlarını düşünmüş müdür diye düşünüyorum. Yıllardır o markanın ne ürettiğini merak edip durmuşum ama bir kere bile araştırmamışım. Enteresan.

Taksim'e dönüş. Bitmek bilmeyen merdivenler, yollar... İlerliyorum ve tam Taksim meydandaki ışığa ulaşmışken, Polis köpeğinin girişte dikildiğini görüyorum. Çok "ağır" görünen bi genç kızımız (hani ağır dediğim, gururlu) polis köpeğine uzaktan mucuk atıyor. Şaşırıyorum. Yoluma devam ediyorum.

Otobüste blogu olarak tren kazasında yakınlarını kaybedenlere başsağlığı dileriz.