Bugün otobüste bir iki kişinin cep telefonu çaldı.
"Aha," dedim "çıngar çıkacak yine."
Bekledim ama sessizlik bozulmadı. Ne şoför, ne de yolcular ses çıkarmadı.
"Vay be" dedim "gelişme olmuş demek ki."
Aradan beş dakika geçti, tam önümdeki gencin telefonu çaldı. Açtı. Başladı konuşmaya:
"Haa otobüsteyim.... tamam... geliyorum Bakırköy'e.... tamam.... oldu... ya yoldayım şimdi... otobüsteyim. Geleceğim Bakırköy'e.. Tamam.."
O sırada önünde dikilmekte olan yaşıtı "kapat telefonu" dedi. [Tanışıyorlar mı bilmiyorum ama onlu yaşlarının son günlerini yaşıyormuş gibiydiler. Taş çatladı 20 yaşındalardır.]
"Allah Allah," dedim "işte şimdi çıngar çıkaracak birisi."
Sonra ne dese beğenirsin telefonu kapatan çocuğa:
"Şimdi bu arabalar sıfır ya, fren muhabbeti falan var bunlarda. O yüzden cep telefonu yasak."
Sonra parmağı ile otobüsün muhtelif yerlerine yapıştırılmış sticker'ları gösterdi. ("Muhtelif" sözcüğü ile "sticker" kelimesi ilk defa bu cümlede bir araya geldi!)
"Bak, o yüzden her tarafta cep telefonu yasak işareti var. Fren muhabbettinden." dedi.
Beş yıldır "sıfır" kalmayı başarmış bu otobüslerimizle gurur duydum, gurur.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
Kaptan
Benim başıma da geldi.
Önce yaşlıca ama sesi gür cıkan bir amca ve sonra da arkasında oturan bir teyze.
Aynen bana da o muhtelif "sticker"i gosterdiler ve ağızları açmaya kalktılar ki ben hemen yüksek bir ses tonu ile özür diledim ki olay büyümeden kapansin diye...
Aslinda dertleri otobus filan degil cunku o teyze daha sonra telefonla konusmadi ama uzun sure gelen telefonlari mesgule aldi.
Insanlar yaslaninca genclerden intikam mi almak istiyorlar? Oysa ki bir zamanlar onlar da genc idi.
sirf ariza cikmasin, keyfim kacmasin diye telefonumu sessize aliyorum otobuslerde. bitsin bu otobuslerde telefon yasak teroru!
Yorum Gönder