Bir Dilim Kek ve Bir Kuple Gözlem

Ne zaman bindiğimi hangi hat olduğunu anımsamıyorum ama tenha bir duraktan -son durağa yakın bir duraktan- bir teyze bindi. Otobüs boş değil ama çok dolu da değil. Hemen önde şöforun arkasındaki koltuk boştu. Şöfor de teyze binerken olayı hızlandırmak ve biraz da alışkanlık haydi abla falan filan diye bir şeyler geveliyordu. Neyse teyze bindi oturdu otobüs yola çıktı bir süre geçti ben aldım kokuyu nefis kek kokusu. Teyzem artık misafirliğe mi gidior hasta ziyaretine mi gidiyor kızına gelinine mi gidiyor bilmemneredeki evsizlere mi gidiyor ilerde semt merkezin de pazarda satmaya mı gidiyor bilmiyorum ama yapmış mis gibi keki koymus cantaya gidiyor. Şöfor de almış olacakki kokuyu dayanamadı bir süre sonra hafif arkasını dönüp fazla da çaktırmadan teyzenin ayaklarının dibindeki poşeti ima edip abla ya şurdan nefis kokular geliyor diyiverdi. Adamcağız kimbilir kaç saattir bişe yiyip içmeden tur atıp duruyor. Vakit de öğleni biraz geçmiş. Neyse teyze önce bir gülümsedi ve biraz sonra paketi kucağına alıp bir dilim kek çıkardı şöfore uzattı. Adam gülümsedi aldı ve afiyetle yedi. Sonra da döndü teyzeye çok nefis olmuş ellerine sağlık abla diye teşekkür etti. Bir süre daha geçti şöfor bu sefer elinde bir ıslak mendil poşetiyle döndü. Abla ben de sana bunu vereyim lazım olur kullanırsın dedi.
Ben bunu önce garipsedim sonra da helal olsun ulan dedim evet evet bu işte. Adam lan kokusu burnuma geldi kek istemek benim hakkım demedi. Keki canı cektii için istedi ve uzatılınca da hiç dert edinmeden aldı ama karsılığında da bir şey ikram etti. Toplumda yaşamak budur dedim. Bende gülümsedim..