akbil fobisi

Çekinirdim hep, o yüzden sık sık bindiğim zamanlarda biteceğini hissettiğim zaman gidip fazladan doldururdum çünkü bir 'akbil fobisi' geliştirmiştim kendi kendime: Bir gün otobüse bineceksin, akbili basacaksın ve 'yetersiz kredi' sinyali ötecek!

Herhalde bir yedi-sekiz aydır binmedim diye hatırlıyorum. Anahtarlıkta her zaman duran akbille cebimde, bindim otobüse ve akbili bastım: 'yetersiz kredi' yazısı çıktı! (Öyle bir şey yazıyor galiba).

Şoföre yanaşıp 'bu durumlarda size para mı veriyorduk' diye sordum. Adam 'evet' dedi. 'Ne kadar' diye sordum, 1.5 mu dedi 1.7 mi dedi tam algılayamadım. Üzerimdeki en bozuk paranın 50 TL olduğunu gördüm -nasıl olsa her gün deli gibi para bozuyordur - diye uzattım. Adam parayı eline alıp 'başka para yok mu?' diye sordu ve sonra daha cevabımı beklemeden, parayı iade edip 'sonraki binişinde iki defa basarsın' deyiverdi.

Beni bir sıkıntı bastı. Sonraki binişim ne zaman olacak, nereden bileyim? İçeriye hafiften bakındım tanıdık bir tip var mı diye, tüm tipler yabancı suratlardan oluşuyor, adamın yanında dikilip ne yapabileceğimi düşünmeye başladım. Hiç tanımadığım birinden yerime akbil basmasını rica etmek? O kişiye ne verebilirim ki? Bu opsiyon da çöpe gitti.

Hiçbir zaman para koymadığım ceplerimi de kontrol etmek o sırada aklıma geldi. Ve elimi atar atmaz üç tane metal paraya denk geldi elim. Cebimden çıkarıp bir baktım ki; 3 tane bir liralık!

Büyük bir huzur içinde şoförün yanına döndüm, 'ne kadar demiştiniz?' diye sordum adam hala 'boşver sonra verirsin' demekle meşgul. Cebimden bulduğum iki lirayı adama uzattım. Aldı ve koydu kenara. Tam yerime dönerken, onun yanında dikilen yolculardan biri bana bakarak 'hepimizin başına gelir, önemli değil, sonraki binişlerde fazladan basarsın' diyerek şoföre vokal yapıyordu gülümseyen yüzüyle fakat ben borcumu silmiş olmanın verdiği huzur ile ona sadece kafa sallayıp geçebildim yanından.

Şimdi bu postu girmek için görsel bakınırken şu aşağıdaki habere denk geldim. N'olacak. Helal olsun. Eve kadar gelebildim işte.